jueves, 3 de marzo de 2011

"ESTOY TRISTE", Nezahualcóyotl

Estoy triste, me aflijo,
yo, el señor Nezahualcóyotl.
Con flores y con cantos
recuerdo a los príncipes,
a los que se fueron,
a Tezozomoctzin, a Quaquauhtzin.

En verdad viven,
allá en donde de algún modo se existe.
¡Ojalá pudiera yo seguir a los príncipes,
llevarles nuestras flores!
¡Si pudiera yo hacer míos
los hermosos cantes de Tezozomoctzin!
Jamás perecerá tu nombre,
¡oh mi señor, tú, Tezozomoctzin!
Así, echando de menos tus cantos,
me he venido a afligir,
sólo he venido a quedar triste,
yo a mí mismo me desgarro.

He venido a estar triste, me aflijo.
Ya no estás aquí, ya no,
en la región donde de algún modo se existe,
nos dejaste sin provisión en la tierra,
por esto, a mí mismo me desgarro.

(Nezahualcóyotl)

Pintura: "Green lattice" (Celosía verde), 1919, Charles Courtney Curran

EN EL ORIGINAL NAHUATL: 

NITLAYOKOYA

 Nitlayokoya, niknotlamatiya
san, nitepiltsin Nesaualkoyotl
xochitika ye iuan kuikatika
nikimilnamiki tepiluan,
ain oyake,
yejua Tesosomoktsin,
Ok nelin nemoan,
kenonamikan.

¡Maya nikintoka in intepiluan,
maya nikimonitkili toxochiu!
Ma ik itech nonasi,
yektli yan kuikatl in Tesosomoktsin.
O aik ompoliuis in moteyo,
¡nopiltsin, Tesosomoktsin!

Anka sa ye in mokuik a ika
niualchoka,
in san niualiknotlamatiko,
nontiya
San niualayokoya, niknotlamati.
Ayokik, ayok,
kenmanian,
titechyaitakiu in tlaltipak,
ika nontiya.

 (Nezahualcóyotl)